göz ucuyla bir şehre bakardınız
kumdan kalelerle yaptığımız
yıkık dökük bir şehirdi baktığınız..
mehtabın sayısız yıldızı altında
bana bakardınız
ve bir yıldız yağmurunda
sabahı tutardınız.
elleriniz nasır nasır...
daima ağlamaktaydı sızılarınız.
meçhul mevsimlerin
bilinmez sabahlarında
şehvetle uyanırdınız
beni önce güneşten
sonra yağmurdan alırdınız!
dinden imandan çıkardım..
mevsimsiz aşkların koynunda
beni rehin alırdınız..
papatyaların koynunda
lirik bir eda ile uzanırdınız
sizi üzmezdi bensiz yalanlar.
kumdan kalelerle şehirler kurardık
siz
göz ucuyla bakardınız!..
kararsız bir yağmur dışarıda sizi beklerdi
yağamamaktaydı!
ve siz beni beklerdiniz.
yağmur kimin umrundaydı?
yağmursuz bir buluşmada
bir şarkı mırıldanırdınız
sesiniz yüreğime dolardı
damarlarımda akardınız
damarlarımdan çalardım sizi
ve artık sen olurdunuz
müsterih sevişmelerde
şafakla buluşurduk
sıradışı gülüşlerinde
seni bulurduk
hani
ruhuma dokunan gözlerinde
hani dudaklarımız buluşurdu
sen özleminde
sanki
sorgusuz bir hayatın
devrik bir cümlesiydik
yıpranmış sayfalarda
dipdiri bir şiirdik
ve sen o şiirin
en güzel imgesiydin
